Wielu odwiedza miejsce spoczynku (w Meron, w północnym Izraelu) wielkiego mędrca i mistyka rabina Szimona bar Jochaja, którego jorcajt (data śmierci) wypada właśnie w ten dzień.
Rabin Szimon bar Jochaj, który żył w II wieku, był pierwszym, który publicznie uczył o mistycznych wymiarach Tory, znanych jako Kabała. Jest on autorem podstawowego dzieła Kabały – Zoharu. W dzień swej śmierci poinstruował swych uczniów, by obchodzili ten dzień jako „dzień mej radości”.
Chasydzcy mistrzowie wyjaśniają, ze ostatni dzień ziemskiego życia sprawiedliwego oznacza punkt, w którym „wszystkie jego uczynki, nauka i praca” dochodzą do kulminacyjnej doskonałości i do zenitu ich wpływu na nasze życie. Każdego Lag Ba-Omer uroczyście przypominane jest życie rabina Szimona i objawienie ezoterycznej duszy Tory.
W Lag Ba-Omer Żydzi pamiętają także o innym radosnym wydarzeniu. Talmud opowiada, że w czasie tygodni pomiędzy Pesach a Szawuot żniwo swe zbierała zaraza, uśmiercając uczniów wielkiego mędrca rabina Akiwy „ponieważ nie odnosili się do siebie z szacunkiem”. W te tygodnie Żydzi, są w żałobie i nie wykonują różnych radosnych czynności określonych przez halahe i zwyczaj. W Lag Ba-Omer przestano umierać. Dlatego Lag Ba-Omer niesie ze sobą również tematykę Ahawat Jisrarel, przykazanie kochania i szanowania bliźniego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz