Talit jest żydowskim określeniem szala modlitewnego. Pośród wierzących Żydów noszenie Talitu (w jidysz Talis, a po polsku Tałes) jest wielowiekową tradycją opartą na kilku biblijnych przykazaniach. Jednak cel, piękno i świętość otaczające tę szatę zaginęła wśród większości naśladowców Jeszuy (Jezus z Nazaretu). W tym krótkim tekście, pragnę podzielić się z moimi mesjanistycznymi braćmi biblijnymi podstawami Talitu oraz duchowym pięknem, które jest w nim ukryte. Robię to w nadziei, że zostanie odnowiony ten mało znany, ale ważny i pełen mocy aspekt naśladowania Jeszuy – Mesjasza, który dał nam wszystkie przykazania i każde z nich doskonale wypełnił.
David M.Hargis
Miasto Talitów
To po prostu się stało. Najpierw jeden, potem drugi, potem kolejny i zanim się obejrzałem, większość naszej społeczności nosiła Talitot (liczba mnoga od Talit). Jako, że jestem mesjanistycznym rabinem, oczekiwano ode mnie, że będę nosił tę część ubioru, jednak nagle wszyscy sami uznali, że mają to robić. Byłem zdumiony. To się nigdy nie zdarzyło w ortodoksyjnej lub konserwatywnej synagodze, a tym bardziej w mesjańskiej. Zgromadzenie stojące podczas modlitwy i głębokiego uwielbienia z Talitot na swoich głowach, stanowi przepiękny widok. Jednakże zacząłem się zastanawiać, co takiego się wydarzyło? W ciągu dwóch lat od powstania naszej społeczności, nie miałem nawet jednego nauczania na temat Talitu. Zatem w jaki sposób nasz zbór stał się Miastem Talitów, z różnokolorowymi szalami modlitewnymi wypełniającymi świątynię?
Naszły mnie typowe pastorskie wątpliwości. Czy goście nie będą zakłopotani? Czy nasi wierzący członkowie, którzy nie noszą Talitu, nie poczują się zawstydzeni? Naszym zadaniem jest budować jedną społeczność, poprzez wiarę w Jeszuę Mesjasza zjednoczony Izrael nowego przymierza, który gromadzi zarówno Żydów jak i nie-Żydów. Chcemy być biblijnymi Żydami, nieskażonymi tradycjami średniowiecznego chrześcijaństwa. Wyciąganie ręki zarówno do niewierzących Żydów, jak i nie-Żydów noszących typowo chrześcijańskie krawaty jest ciężkim zadaniem, dla wielu wręcz sprzecznym. Jednak mamy silne przekonanie, że właśnie do tego powołał nas PAN. Chcę dać im tak wiele przestrzeni, jak to tylko możliwe, jednak bez kompromisów po to, żeby z nich dwóch uczynić jedno. Więc pytanie, które się we mnie pojawiło brzmiało: czy Miasto Talitów idzie dobrą drogą? Było to tylko retoryczne pytanie, bo było i dalej jest oczywiste, że to suwerenny Duch Boży poruszył zgromadzenie, żeby do tego doprowadzić. Duch Święty przywracał użycie Talitu pośród wierzących w Jeszuę!
Było moim osobistym błogosławieństwem nosić Talit. Nigdy nie dzieliłem się ze społecznością moim doświadczeniem poczucia świętej czci, kiedy zakładałem go na ramiona i intymności z Ojcem, kiedy zakładałem go na głowę. Była to moja prywatna sprawa. Chociaż znałem tradycję i znaczenie Talitu, nie pojąłem jak ważne jest podzielenie się błogosławieństwem, którego doświadczałem. Tak więc nie ja byłem prowodyrem. Duch Święty poruszył do tej służby innych, szczególnie kobiety. Zaczęły one robić Talitot dla siebie, a moja matka zaczęła robić go dla innych. Kiedy do społeczności przyłączali się nowi członkowie, wszyscy oni byli poświęcani mając na sobie Talit, a dobra nowina rozchodzi się szybko. Obecnie, z jakiś powodów zbór stał się znany jako „ludzie od Talitów”.
W końcu zacząłem nauczać o Talicie i zdumiałem się, gdy zrozumiałem, jak mało my, którzy idziemy za Jeszuą, nauczamy na ten temat. Żebyśmy mogli docenić Talit, musimy najpierw odpowiedzieć sobie na następujące pytania: dlaczego akurat ta część ubioru jest taka wyjątkowa? Czy naprawdę ukrywa w sobie jakąś tajemnicę? Dlaczego chrześcijanom wydaje się to ceremoniałem? Czy nie jest to część Prawa? Dlaczego Duch Święty to dzisiaj przywraca? Sprawdźmy to.
Płaszcz z frędzlami
Żeby poznać pochodzenie Talitu, musimy rozpocząć od Bożych przykazań odnośnie noszenia frędzli (Cicit) lub sznurków (g`dilim, dosł. „wielkie rzeczy”) na rogach swoich ubrań (Cicit jest liczbą pojedynczą od Cicot). Istnieją dwa wersety, które nakazują nam nosić frędzle lub sznurki.
Przemów do synów izraelskich i powiedz im, żeby oni i ich potomkowie porobili sobie frędzle [Cicit] na skrajach swoich szat, a przy frędzlach [Cicit] na skraju umieścili sznurki z fioletowej purpury. Będziecie mieli frędzle [Cicit] po to, abyście, gdy na nie spojrzycie, przypomnieli sobie wszystkie przykazania Pańskie [YHWH], i abyście je pełnili, a nie dali się zwieść swoim oczom, które was prowadzą do bałwochwalstwa, abyście pamiętali i wypełniali wszystkie moje przykazania, i byli świętymi Boga waszego (4 Moj. 15:37-40 BW) * Autor tekstu powołuje się na przekład MBV (Messianic Bible Version), który oddaje ten fragment następująco: „Powiedz dzieciom Izraela, mówiąc im, żeby robili sobie frędzle [Cicit] na rogach swoich strojów poprzez pokolenia, do frędzli [Cicit] na każdym rogu dodasz niebieską nitkę. I będzie to dla ciebie jako frędzel [Cicit], i ujrzycie Go, i będziecie pamiętać wszystkie przykazania PANA [YHWH], i będziecie im posłuszni, i nie pójdziecie za pożądaniem waszych serc lub oczu, które was prowadzą do nierządu. I będziecie pamiętać i będziecie posłuszni wszystkim Moim przykazaniom, i będziecie Świętymi waszego Boga”.
Poczynisz sobie sznurki [g`dilim] na czterech rogach szaty twojej, którą się odziewać będziesz (5 Moj. 22:12 BG).
Biorąc oba te fragmenty razem, Bóg polecił Swojemu ludowi, żeby przypomnieli sobie o Jego przykazaniach i byciu świętymi, poprzez umieszczenie frędzla na każdym rogu ich ubrania, a także, żeby umieścili niebieską nitkę w każdym frędzlu. Ważne jest też, żeby frędzle były przyczepione do płaszcza lub okrycia z czterema rogami. Najwyraźniej, kiedy frędzle [Cicit] zawierają niebieską nitkę i są przyczepione do płaszcza z czterema rogami, stają się one „frędzlami potęgi (mocy)” lub G`dilim. Cztero-rożny płaszcz, który posiada te szczególne frędzle, jest częścią ubrania, którą zwykło się nazywać Talitem lub żydowskim szalem modlitewnym. Chociaż posiada on także inne nazwy, jak arba-kanfot (cztero-rożne ubranie), my będziemy używać słowa Talit, ponieważ jest to najbardziej uznane określenie. Inne nazwy w Piśmie dla Talitu omówimy później.
Kiedy ktoś nosi Talit w pełnym miłości posłuszeństwie Bożym zaleceniom, żeby ubierać się w cztero-rożne okrycie ze specjalnymi frędzlami, to czyni zgodnie z Bożym przykazaniem. Musimy pamiętać, że płaszcz lub szal nie jest Talitem, dopóki nie ma
przyczepionych do swoich czterech rogów specjalnych frędzli. Talit istnieje przede wszystkim po to, żeby nosić Cicot, ponieważ są one symbolami przykazań Bożych. Jednak trzeba rozumieć, że to okrycie jest zewnętrznym ubraniem i nie jest noszone ciągle lub bezcelowo. Dlatego też istnieje Talit Katan (mały szal modlitewny), dużo lżejszy i mniejszy, który może być noszony pod ubraniem, z odsłoniętymi tylko frędzlami. Pozwala to osobie noszącej Talit ciągle przypominać sobie o przykazaniach Bożych.
Praktyka noszenia Cicit oraz Talitu w wielu społecznościach żydowskich przetrwała do dnia dzisiejszego. Możemy więc śmiało założyć, że umieszczanie Cicit na ubraniu oraz noszenie Talitu było zwykłą praktyką Bożego ludu w czasach biblijnych. Brit Chadasza [Nowy Testament] jest, jak można było się domyśleć, pozbawiony jakichkolwiek uwag przeciwko używaniu Cicit, G`dilim czy Talitu.
W dalszej części naszego studium zobaczymy, że Jeszua wspomina o Cicit w związku z kwestiami moralnymi (Mat. 23:5). Właśnie ta wzmianka Jeszuy o Cicit, potwierdzi ich codzienne użycie w Jego czasach. Jest oczywiste, że sam Jeszua nosił Talit, z tej prostej przyczyny, że był On posłuszny wszystkim przykazaniom Tory [Prawa] i był bez grzechu (grzech jest przestępstwem Prawa, 1 Jan. 3:4-5).
Ponieważ Talit został stworzony ze względu na Cicot lub G`dilim, jest ważne, żeby rozumieć znaczenie, które się za nimi kryje. Bożym zamiarem było, żeby były to symbole Jego przykazań oraz widzialne bodźce przypominające o posłuszeństwie. Powiedział, że ci, którzy je widzą i rozumieją ich znaczenie, będą „pamiętali i wypełniali wszystkie moje przykazania, i byli świętymi Boga”. Co za potężna i cudowna obietnica! Ale zobaczenie tego, jest sprawą duchowego zrozumienia. Określony wgląd odnośnie Cicit jest potrzebny, żeby zebrać owoce tej obietnicy. Wgląd w tę kwestię musi być osobisty, odsłonięty każdemu z osobna przez Ducha Świętego. To zrozumienie pojawia się, kiedy noszący Talit patrzy na frędzle, a Duch Święty budzi w jego sercu miłość do przykazań Bożych, a nawet więcej, budzi miłość dla posłuszeństwa tym przykazaniom (Jan 14:15). Zatem, żeby docenić używanie Talitu, musimy najpierw docenić Cicit.
Cicit
Po ponad 3000 lat robienia i przyczepiania Cicit, nie powinno nikogo dziwić, że proces ten stał się artystyczną tradycją. Cicit jest przyłączany do Talitu z użyciem określonych wiązań oraz owinięć. W rabinicznym judaizmie, liczba nici, wiązań oraz owinięć na każdym z Cicit posiada mistyczną interpretację. Niebieska nitka lub inaczej Szamasz, czyli Sługa, jest owinięty wokół innych nici 7, 8, 11 i 13 razy z podwójnymi wiązaniami pomiędzy 7 + 8 daje 15, oznaczone przez hebrajskie litery jod i hej – pierwsze dwie litery Imienia Bożego. Jedenaście (11) jest oznaczone przez waw i hej, ostatnie dwie litery Imienia. Trzynaście (13) jest równoważne hebrajskiemu słowu Echad, które oznacza „jeden” lub „jedność”. Zatem z punktu widzenia ortodoksyjnego Żyda potrzeć na Cicit, to pamiętać, że YHWH Echad, „Bóg jest Jeden (Jednością)”. Innym symbolem jest samo słowo Cicit, które oznacza również liczbę 600. Jeśli dodamy do tego 8 nici i 5 węzłów daje to 613, czyli podawaną przez tradycję liczbę przykazań Tory.
Z mesjańskiego punktu widzenia Szamasz (niebieska nitka) wskazuje na Mesjasza Jeszuę, Cierpiącego Sługę, który jest także królem, na co wskazuje kolor. Podczas gdy szkarłat lub czerwień jest kolorem przelanej krwi, niebieski jest kolorem więzów krwi, znakiem należenia do królewskiego rodu. Jeśli przypomnimy sobie 4 Moj. 15:37, to zobaczymy, że niebieska nitka jest częścią każdego frędzla. Podczas, gdy większość polskich przekładów używa słów „przyprawić, zrobić, wykonać”, hebrajskie słowo użyte w tym miejscu pochodzi od natan, oznaczającego „dać”. Mesjasz został nam dany przez Ojca, żeby wypełnił przykazania. Jest On tym Jedynym, który spełnił je doskonale. Jego zdolność do wypełnienia przykazań dowodzi, że jest On prawowitym potomkiem, żeby zostać Królem na wieki. W ten sposób niebieska nitka oznacza Króla-Sługę.
Niebieska nić jest jednym z ośmiu włókien Cicit. Siedem białych oznacza doskonałość, czystość oraz świętość Bożego Prawa. Z jednej strony niebieskie włókno Mesjasz – jest jak ósme Prawo. Osiem jest liczbą nowego początku, pokazuje, że kiedy Mesjasz został objawiany, rozpoczął On nowe Prawo, bez niszczenia siedmiu włókien reprezentujących Torę, ale upiększając je i dodając do nich Swoją moc. Nowe Prawo było w rzeczywistości objawioną w Nim, najlepszą z możliwych Torą. Wiemy, że Prawo jest Nim, Żywą Torą, Torą Miłości, którą Ruach (Duch Boży) włożył do naszych serc. Siedem białych nitek nie jest odcinanych przez niebieską, ale są one raczej dopełniane przez niebieskie włókno. Są nim owinięte. Bez Mesjasza żaden człowiek nie mógłby przestrzegać Prawa
Bożego, ale dzięki Bożej mocy, która w Nim się objawiła, wszystko stało się możliwe. Z Nim w naszych wnętrzach, który jest prawowitym następcą nasze życie jest oczyszczane i uświęcane a my jesteśmy dopełnieni. Bo gdziekolwiek żyje niebieska nitka Mesjasza, żyje także cała Tora przywiązana do Niego.
Cicit jest wspaniałym przypomnieniem konieczności połączenia Mesjasza z Torą. To Mesjasz jest tym, którego naśladujemy, gdy przestrzegamy przykazań Bożych. Tora nakazuje nam iść za Mesjaszem (5 Moj. 18:15), a Mesjasz nakazuje nam iść za Torą (Mat. 5:19). Jedno wspiera drugie. Są oni ściśle ze sobą związani, są jednością dokładnie tak, jak to ukazuje Cicit. W objawieniu danym Johananowi (Janowi) widzimy wypełnienie tego w związku z wierzącymi, którzy są opisani, jako ci, którzy „Przestrzegają przykazań Bożych (Tory) i wiary w Mesjasza Jeszuę” (Obj. 12:17; 14:12). Stali się oni żywymi świadkami przesłania Cicit. Połączyli oni Mesjasza oraz Torę w swoim życiu. To, co jest ukazane w Cicit, żyje w nich. Zaprawdę są oni błogosławieni!
Oto dlaczego Talit jest tak ważny. Cicit jest symbolem dobrej nowiny o Mesjaszu. Talit nosi na sobie dobrą nowinę! Trzyma ją przed naszymi oczami, żebyśmy mogli ją zobaczyć. Tak oto Talit stał się symbolem Ducha Świętego (Ruach Ha`Kodesz), który przynosi nam i odsłania Słowo Boże, zarówno pisane Słowo, czyli Torę, jak i Żywe Słowo, którym jest Jeszua! Oto dlaczego płaszcz czy szal nie jest prawdziwym Talitem, ani świętym symbolem Ducha Świętego, jeśli nie ma doczepionego Cicit z niebieską nitką.
Kiedy spływa na nas Duch Święty, błogosławi nam poznaniem Boga oraz otacza nas Swoją obecnością tak jak mykwe [zanurzenie w wodzie/chrzest]. Wkładanie Talitu jest bardzo do tego podobne. Jest to jedno z duchowych zastosowań. Prawo zostało dane na Synaju w czasie święta Szawuot [Pięćdziesiątnicy]. Prawo zostało dane przez Mesjasza. To tak, jakby frędzle nie posiadały niebieskiej nitki. Potem, we właściwym czasie przyszedł Mesjasz po to, żeby stać się doskonałym Barankiem. Prawowity Król wybrał śmierć i dzięki temu zniszczył moc grzechu. Dzięki Swojej śmierci dał to, czego Prawo nie mogło dać, czyli moc panowania nad grzechem. On – niebieska nitka, Szamasz [Sługa] – został dodany, żeby dopełnić frędzle, czyli Torę. Tora i Mesjasz byli jednym, podobnie jak G`dilim – frędzle potęgi. Duchowy Cicit jest już kompletny, ale nie został on jeszcze przyczepiony do Talitu Ducha, żeby nabrał mocy do tego, by wpływać na tego, który na niego patrzy. Innymi słowy, nie przebywa on jeszcze praktycznie z obserwatorem. Talit nie został jeszcze założony. Duchowy Cicit (Mesjasz i Tora) nie ma pełnej siły oddziaływania, dopóki Duch nie zstąpi na tego, który go widzi! Właśnie w czasie Szawuot, Duch Święty poprzez zanurzenie w Nim, przyniósł Torę i Mesjasza do serc patrzących na Cicit. Duch Boży jest jak Talit, kiedy
spoczywa on na osobie, która go nosi. Cicit staje się wtedy bliskie i bardzo wyraźne. Obserwator zamienia się w nosiciela, który przebywa z Mesjaszem i Torą. Duch Święty, jak Talit czyni to możliwym.
Talit został dany jako symbol Ducha Bożego, tak jak Cicit został dany jako symbol przykazań, a niebieska nitka jako symbol Mesjasza (ta niebieska nitka nosi po hebrajsku nazwę Btil Tkajlet, które jest innym imieniem Mesjasza). Razem świadczą one temu, który to nosi o tym, że Bóg w doskonały sposób zakrył nasze grzechy, dał nam pokój i sprawił, że zamieszkaliśmy w Jego obecności.
Święte okrycie
Zgodnie z przykazaniem, Talit musi być częścią ubrania, posiadającą cztery rogi, która nie jest noszona jak zwykłe ubranie, ale zazwyczaj jest zakładana na codzienny strój. Rogi, to w języku hebrajskim słowo kanfot [liczba pojedyncza: knaf], które jest również tłumaczone jako skrzydła. Zostało ono użyte na określenie skrzydeł Serafinów, które Jeszajahu [Izajasz] widział w swojej wizji chwały Bożej (Iz. 6). Ponieważ w tym wersecie użyto słowa kanfot na określenie skrzydeł, stworzenia te, mając sześć skrzydeł, mają jak gdyby sześcio-rożne Tality! (Serafim potrzebują sześciu kanfot zamiast czterech, ponieważ dwóch używają do latania. Ludzie potrzebują tylko czterech – dwóch kanfot dla głowy i dwóch dla ciała). W Piśmie, gdziekolwiek te niebieskie istoty się pojawiają, pojawia się też Tron Boży. Te same sześcio-skrzydłe istoty, pojawiają się w Objawieniu 4:8 i śpiewają „Święty, Święty, Święty”. To stamtąd się dowiadujemy, że jest ich cztery.
Ponieważ przed Bożym Tronem są cztery istoty posiadające kanfot, uważam, że cztery rogi [kanfot] Talitu symbolizują Tron Boży i miejsce Jego świątyni. To właśnie ze Swojego Tronu Ojciec rozprzestrzenia Swoje objawienie. Zarówno Tora, jak i Mesjasz wychodzą od Ojca, z Jego Świątyni. W ten sam sposób z rogów [kanfot] Talitu wychodzą Cicit.
Kiedy Talit jest zakładany na głowę i całkowicie rozpostarty na plecach, osoba jest zanurzona w tym okryciu, z dwoma rogami z przodu i z tyłu. Symbolizuje to otoczenie przez czterech Serafim, reprezentowanych przez rogi Talitu. Stawia to głowę i serce osoby noszącej Talit w samym środku świątyni, obok Tronu Bożego, który jest otoczony przez Serafiny. To wspaniały obraz bliskości Boga, a ponieważ rogi nie mają znaczenia i wagi bez Cicit, mówi nam to, że nie ma wejścia do Bożej Komnaty tronowej bez posiadania Mesjasza. Nie ma innej drogi, dzięki której możemy połączyć się z Bogiem i poznać Jego Prawo [Torę].
Jak to już zostało powiedziane, Talit symbolizuje także Ducha Świętego. Przenosi on nas, żyjących tutaj i teraz do tej Komnaty Tronowej. Talit reprezentuje wszystko, co święte, wielkie i budzące respekt w PANU, Bogu Zastępów. Powinien on być zakładany z godnością, szacunkiem i pokorą. Tradycyjne błogosławieństwo przy wkładaniu Talitu brzmi: Baruch ata Adonaj Eloheinu Melech ha-olam, aszer kidszanu bmicwotaw, wciwanu Ihitaf ba-Cicit – „Błogosławiony bądź, PANIE [YHWH] nasz Boże, Władco wieczności, który uczyniłeś nas świętymi dzięki Swoim przykazaniom, i który rozkazałeś nam okrywać się szatą z frędzlami”.
Układając na sobie Talit, mądrze jest, jeśli osoba bierze cztery Cicot do ręki i rozważa ich znaczenie oraz wyznaje miłość do PANA i wszystkich Jego słów. Przypomnij sobie
jeszcze raz fragment z 4 Moj. 15:38 „I będzie to dla ciebie jako frędzel, i ujrzycie Go [oto]”. Osobą o której mówi ten fragment jest Mesjasz. Cicit pomaga przywołać nam na myśl Jego wiarę. Jest On ponadto pośrednikiem i w Nim jest moc płynąca z wiedzy o woli Ojca, którą przekazał w Torze i u proroków. Trzymając Cicit, serce powinno dziękować za cały plan zbawienia i wszystko, co otrzymujemy od Boga powinno wspominać Prawo, dziękować za dzieło Mesjasza, jego zbawienie od grzechów oraz oczekiwać Jego rychłego przyjścia i odkupienia Izraela.
Niektórzy Żydzi całują Cicot, kiedy wspominają o nich w modlitwie. Ponieważ Cicit wskazuje na Mesjasza, całowanie ich przypomina mi o Psalmie 2:12: „Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał” (BG). Mając prawidłowe zrozumienie, całowanie Cicit może być formą posłuszeństwa dla tego przykazania. Mogłaby to być właściwa odpowiedź na fakt zobaczenia Mesjasza we frędzlach.
Główne zastrzeżenie odnośnie przykrywania głowy Talitem, pochodzi od chrześcijan, którzy błędnie rozumieją wskazówki rabbiego Saula (apostoła Pawła) z 1 Listu do Koryntian 11:4: „Każdy mężczyzna, który się modli albo prorokuje z nakrytą głową, hańbi głowę swoją” (BW). Słowo „głowa” w tym miejscu, należałoby raczej przetłumaczyć, jako twarz. Kontekst jest jasny: Saul ostrzega mężczyzn, żeby nie ukrywali twarzy, co jest przywilejem kobiet, a jest niestosowne u mężczyzn. Saul pouczał mężczyzn, żeby nie wyglądali tak samo jak kobiety w czasie modlitwy. Nie mieli oni używać zasłon na twarzach, których używały na co dzień kobiety. Mężczyźni mieli też nie spuszczać długich włosów na twarz, tak jak kobiety. Chociaż samo posiadanie długich włosów było całkowicie uprawnione podczas wypełniania przysięgi nazyreatu. Saul nie mógłby nauczać przeciwko zakładaniu czegoś na głowę, ponieważ istniał nakaz nakrywania głowy przez Bożych kapłanów w czasie sprawowania ich świętej służby w przybytku (3Moj. 8:13). Uczony rabbi Saul nie mógł nauczać czegoś wbrew Pismom, które tak dobrze znał. Czemu miałby służyć ten zakaz? Co było tak ważnego dla kościoła w zasadzie, żeby nie nakrywać głowy? Kto dał Pawłowi władzę ustanawiania takich arbitralnych przykazań? Interpretacja, zgodnie z którą nie można nakrywać głowy w czasie modlitwy jest błędna, bo taki zakaz nie ma żadnego biblijnego uzasadnienia.
Interpretując Nowy Testament, musimy zawsze najpierw wziąć po uwagę nauki Starego Testamentu. Ponieważ Bóg się nie zmienia ani nie jest ze Sobą sprzeczny, Nowy Testament, właściwie zrozumiany, nie mógłby wprost występować przeciwko nakrywaniu głów przez kapłanów. Emisary Kafa [apostoł Piotr] uważał wszystkich naśladowców Jeszuy za kapłanów (1 Piotra 2:5). Zatem, gdyby były jakieś wątpliwości, w ten sposób Piotr dał wszystkim wierzącym, mężczyznom i kobietom, prawo do przykrywania ich głów, jako
kapłanom Boga. Właśnie w związku z tym tematem rabbi Saul mówi o Mosze [Mojżeszu] zakrywającym swoją twarz w obecności Boga (2 Kor. 3:13), który uczynił to podobnie jak Elijahu [Eliasz], kiedy znalazł się w podobnej sytuacji (1 Król. 19:13). To mają być dla nas przykłady do naśladowania.
Przykazanie dotyczące Talitu w cytowanym już fragmencie z 5 Moj. 22:12, mówi o ksut, czyli okrywaniu się i jest to podkreślone dwa razy, żeby zrobić Cicit na końcach „Okrycia [ksut], którym się okrywasz [ksut]”. Piękno Talitu, jako pełnego symbolu Ducha Świętego, zawiera się w tym przykazaniu. Jeśli mężczyzna nie może nakryć głowy Talitem, kiedy się modli, to jak możemy pokazać to, że Duch Święty spoczywa na nas i zakrywa nas od stóp do głów, po to, żeby nas przywieść do Bożej obecności? Ależ oczywiście, że można nakrywać głowę, a czyniąc tak z prawym sercem, pełnym pokory, nie będziemy mieli żadnych wątpliwości czy jest to stosowne. Moc i obecność PANA, daje pewność, że to co robimy Mu się podoba.
Jeszua i Talit
Jeszua nosił Talit. Nie ma co do tego wątpliwości. Tym, co większość uczniów Jeszuy chce wiedzieć, jest to, jakie, jeśli w ogóle, znaczenie przywiązywał Jeszua do Talitu.
Ostrzeżenie przed pychą
Jedynym fragmentem, gdzie Jeszua mówi wprost o Cicit jest ten, gdy potępia on w Mat. 23:5 zadufanie, mówiąc: „A wszystkie uczynki swoje pełnią, bo chcą, aby ich ludzie widzieli (...) wydłużają frędzle [kraspedon] szat [himation] swoich”. Kraspedon jest greckim określeniem na Cicit, a himation jest greckim słowem na okrycie lub płaszcz, czyli innymi słowy na Talit. Zamiast krytykować używanie Cicit czy Talitu, Jeszua otwarcie bronił świętego używania tych rzeczy. Nie chciał, żeby Jego lud pysznił się tym. Wiedział, że zadufani w sobie nie używali Talitu i Cicit po to, żeby znaleźć się w Bożej obecności. Zamiast tego, próbowali oni tylko wyglądać świątobliwie, podczas gdy ich motywy nie były dobre. Nie było żadnej moralnej jedności w ich zewnętrznym posłuszeństwie. Dlatego takie ostrzeżenie daje Jaszua w związku z noszeniem Talitu. Nie może się on nigdy stać przedmiotem służącym egoistycznej dumie. Szatan próbuje to zrobić po to, żeby zniszczyć cel, dla którego zastał on przykazany. Osoba nosząca Talit musi stać mocno wobec pokusy pychy. Wezwanie i przywilej dotknięcia świętości Bożej wymaga pokory, żeby ten sam przywilej nie zamienił się w przekleństwo.
Jego służba uzdrawiania
Jeszua używał Talitu jako „nośnika” mocy w czasie Swojej służby. Istnieje znana historia z Mat. 9:20 o kobiecie mającej upływ krwi, która dotknęła „kraju jego szaty” i została uzdrowiona. „Kraj” (brzeg) jest w oryginale wyrażone przez słowo kraspedon, a szata przez himation. Czyli dosłownie dotknęła Cicit z Jego Talitu! Narrator czyni tutaj wyraźne rozróżnienie, które zostało zamazane przez język. To nie był po prostu skraj czy brzeg szaty, ale Cicit, święty frędzel. Kiedy dotknęła Cicit, Jeszua powiedział: „Kto się mnie dotknął?” (Łuk. 8:45). Ona nie dotknęła żadnej części Jego ciała (co byłoby wbrew żydowskim zwyczajom), wynika z tego, że Jeszua uważał Cicit za samego Siebie. On sam jest tym, co reprezentuje Cicit. Jej zaufanie, „bylebym się tylko dotknęła Talitu Jego, a będę uzdrowiona” (Mat. 9:21), poskutkował jej uleczeniem. Jest to objawienie mocy Mesjasza. Ale nie tylko tego, objawia to także wagę, jaką Bóg nadał Talitowi i Cicit, jako przedmiotom Swojej
boskiej wspaniałości, przedmiotom, które wierzący może używać do wyrażania swojej wiary. Podobnie olej oraz elementy Paschy wyrażają jedność z Bożą łaską. Ten epizod z uzdrowieniem dzięki dotknięciu Cicit z Talitu, jest jedynym opisanym szczegółowo, ale nie jest to jedyne takie zdarzenie! Marek 6:56 mówi: „A gdziekolwiek [Jeszua] przyszedł do wsi albo do miast, albo do osad, kładli chorych na placach i prosili go, by się mogli dotknąć choćby Cicit z Talitu jego, a ci, którzy się go dotknęli, zostali uzdrowieni”. Znaczące! Gdziekolwiek przyszedł nieustannie to się działo. I po raz kolejny oni „Go dotykają”, kiedy dotykają Cicit. Jest jasne, że chorzy nie próbowali dotknąć najniższych części Jego ubrania. Ależ skąd! Próbowali oni dosięgnąć frędzli, które mówiły o jego mocy i obietnicach. Wierzyli, że moc Mesjasza wypływa z Niego poprzez Talit i na zewnątrz przez Cicit. Pokładali zaufanie w Jeszui, a wynikało to z tego, że wiedzieli o wielkiej roli, jaką nadał On Cicit w Torze. Dotykając Jego Cicit dla uzdrowienia, nigdy nie zostali przez Niego upomnieni. Był to w rzeczywistości znak przybycia tego, na kogo wskazywał Cicit.
Kiedy Jeszua przyszedł do przełożonego synagogi, żeby uzdrowić jego chorą córkę, znaleźli ją już martwą (Marek 5:35-43). Wtedy Jeszua „ująwszy dziewczynkę za rękę, rzekł jej: Talita kumi!”. Tekst mówi, że te hebrajskie słowa powinny zostać przetłumaczone, jako „Dziewczynko mówię ci, wstań”. Jednak prawdopodobnie ta objaśniająca fraza została dodana do ewangelii w późniejszym czasie, jako próba zinterpretowania słów Talita kumi. Podstawą dla tego przypuszczenia jest to, że słowo Talita nie jest hebrajskim określeniem dziewczynki. Jest to raczej forma słowa Talit. Zatem bardziej właściwym przekładem Talita kumi jest rozkaz: „Powstań ku mojemu Talitowi” albo „Powstań jak mój Talit”. Pojawia się dramatyczny obraz Jeszuy, podnoszącego jedną ręką dziewczynkę, a drugą ręką wznoszącego Swój Talit ku niebu! Poza przykładem, jak język może zakryć prawdę, pokazuje to kolejne użycie Talitu w służbie uzdrawiania.
Mal. 3:20 jest cudowną, proroczą zapowiedzią uzdrowieńczej służby Mesjasza: „Ale dla was, którzy boicie się mojego imienia, wzejdzie słońce sprawiedliwości z uzdrowieniem na swoich skrzydłach”. Słońce lub Gwiazda Poranna (Obj. 22:16) odnosi się do Mesjasza. On powstał oraz sprawia, że inni powstają, dzięki uzdrowieniu, które ma na Swoich skrzydłach. Jak już o tym pisaliśmy, hebrajskie słowo określające skrzydła, to kanfot. Jest to to samo słowo, które określa rogi Talitu. Możemy teraz jeszcze raz przełożyć i odrobinę
sparafrazować Mal. 3:20, „Ale dla was, którzy boicie się mojego imienia, wzejdzie słońce sprawiedliwości z uzdrowieniem na rogach Jego Talitu”. Oczywiście rogi utrzymują Cicit. W ten sposób proroctwo dosłownie wypełniło się w uzdrowieńczej służbie Jeszuy, a w przypadku młodej kobiety dokładnym wypełnieniem wydają się być szczególnie słowa Jeszuy wypowiedziane do niej: „Powstań ku mojemu Talitowi!”. Tradycyjnie Talit ma pasy na swoich końcach. Wśród ortodoksyjnych Żydów wszystkie pasy są zazwyczaj czarne lub niebieskie. Niebieski jest związany z niebieską nitką wewnątrz Cicit. Czarne są żałobą po zburzonej świątyni. Liczba pasków różni się w zależności od Talitu. Oto niektóre z liczb oraz ich znaczenie: 3 oznaczają chwałę Bożą, 4 – cztery narożniki, 5 – kapłaństwo, 6 (w sumie dwanaście) – plemiona Izraela, 7 – doskonałość Bożą, 8 – nadzieję odbudowania królestwa, 9 – dary Boże. Z mesjańskiego punktu widzenia paski, niezależnie od liczby przypominają nam, że „Jego (Mesjasza) ranami jesteśmy uleczeni” (Iz. 53:5). Po raz kolejny, Talit ogłasza uzdrawiającą moc Mesjasza!
Nie powinno nikogo dziwić używanie Talitu w czasie uleczenia. Pokazaliśmy już, że Talit jest symbolem Ducha Świętego, który udziela darów uzdrawiania. Możemy nawet myśleć o mykwie Jeszuy (chrzcie), jako owinięciu się duchowym Talitem. Duch spoczął na Nim jako gołębica. Ptaki mają skrzydła, czyli kanfot, podobnie jak Talit. Gołębica spoczęła na nim, jak Talit na Jego ramionach. Od tego rozpoczęła się służba Jeszuy, od duchowej Bar Micwy! Głęboko wierzę, że przed powrotem Jeszuy ujrzymy jak Talit zacznie nabierać coraz większe jego zrozumienia. Choćby nawet jedynym powodem miało być naśladowanie Mesjasza. Płaszcz proroków
Prorocy Szmuel (Samuel), Elijahu (Eliasz) oraz Elisza (Elizeusz), o nich wszystkich Pismo mówi, że nosili Talit. Większość polskich przekładów określa go jako płaszcz. Król Szaul (Saul) rozdarł Talit Samuela (1 Sam. 15:27), a potem rozpoznał go właśnie po Talicie (1 Sam. 28:14). Płaszcz Eliasza jest bardziej sławny. Hebrajskie słowo użyte w odniesieniu do Talitu Eliasza, to Aderet. Aderet pochodzi od słowa adayr, które jest jednym z kilku słów na określenie chwały lub czci. Aderet oznacza Talit chwały lub czci. Aderet oznacza Talit chwały.
Oczywiście Talit Eliasza otrzymał to imię od pisarzy, którzy opisywali jego czyny, ze względu na cuda, które robił przy jego pomocy on i Elizeusz. Eliasz użył swojego Talitu nad rzeką Jordan, żeby powtórzyć cud przekroczenia Morza Czerwonego „Wtedy Eliasz zdjął swój Aderet zwinął go i uderzył nim wodę, a ta rozstąpiła się w jedną i drugą stronę. Oni obaj zaś przeszli po suchej ziemi” (2 Król. 2:8). Potem Elizeusz powtórzył ten cud, gdy otrzymał Talit Eliasza (2 Król. 2:14).
W pierwszym odruchu użycie Talitu w ten sposób, może wydawać się bez znaczenia. Jednakże, zamiast niewłaściwie się zachować, Eliasz i Elizeusz ukazali związek, jaki reprezentuje Talit z Boską mocą. Duchowa siła jest wprost proporcjonalna do świętości. Talit jest wyznaczonym przez Boga symbolem Jego świętości. Taki symbol, wraz z poleceniem bycia świętym przed PANEM, ma wielką moc, gdy jest użyty w połączeniu z wiarą.
Autorytet Talitu potwierdza także sposób powołania Elizeusza: „Eliasz podszedł do niego i zarzucił na niego swój Aderet” (1 Król. 19:19). Elizeusz zrozumiał, że Talit Eliasza jest symbolem boskiej władzy. Z tego powodu, Elizeusz nie chciał opuścić Eliasza, dopóki ten nie przekazał mu swojego Talitu, symbolu prawa do służby i boskiego powołania.
Uważa się, że Talit Eliasza był przekazywany sobie przez kilku kolejnych proroków i ostatecznie znalazł się w rękach kapłanów, synów Zadoka. Zachariasz, ojciec Johanana Zanurzyciela (Jana Chrzciciela) był jednym z tych kapłanów. Odkryto zapisy, które mogą wskazywać, że prawowierni synowie Zadoka zostali wygnani przez Heroda. Niektórzy archeologowie uważają, że przyłączyli się oni do słynnej obecnie Qumrańskiej społeczności, gdzie znaleziono słynne zwoje znad Morza Martwego. Jest to możliwe zatem, że Jan Chrzciciel, będąc kapłanem z linii Zadoka, wszedł w posiadanie Talitu Eliasza! Służba Jana była skoncentrowana w tej części Jordanu, która znajduje się blisko obszaru Qumran. Pismo mówi, że Jan nauczał „w duchu i mocy Eliaszowej” (Łuk. 1:17). Tego faktu dowodzi
duchowy charakter jego prorockiej misji, ale może to mieć także związek z noszeniem Talitu Eliasza, szczególnie, że Talit jest znakiem Ducha Świętego i świadectwem powołania do służby. Gdyby tak było, to każdy Żyd w tamtym czasie, mógłby rozpoznać upoważnienie do służby Jana, poprzez jego zdolność, chęć i prawo do noszenia Talitu Eliasza.
W obecnych czasach większość rabinów, jeśli nie wszyscy, kiedy są ordynowani, mają na sobie ubrany Talit. Pozostaje on ważnym znakiem prawa do służby. O ile bardziej my, którzy wierzymy w Mesjasza Jeszuę i doświadczyliśmy Ducha i mocy Eliasza, powinniśmy nosić Talit, jako znak prawa do służby oraz boskiego powołania w naszym życiu? Ponadto, nie powinniśmy się opierać przed przekazywaniem Talitu od jednego namaszczonego sługi do drugiego, tak jak nas Ruah prowadzi. Przykład Eliasza i Elizeusza pokazuje, że ma to potencjalnie większy efekt, niż formalna ordynacja. Jest udokumentowane, że ludzie dosłownie mdleli pod wpływem Ducha, kiedy zakładali na siebie Talit. Świętość towarzyszy otrzymaniu Talitu od innego, prawowiernego sługi Bożego. Osoba nosząca Talit oraz ta, która go otrzymuje, musi wiernie podążać za PANEM. Nie każdy, kto jest po raz pierwszy zainteresowany noszeniem Talitu, jest gotowy, żeby go od kogoś otrzymać. Osoby apatyczne lub szydercy, nie powinny być zachęcane do noszenia Talitu, żeby – mówiąc dosadnie – „nie rzucać pereł przed wieprze”. Zatem osoba pragnąca przekazać komuś Talit, musi to zrobić rozważnie. Nie powinniśmy być obrażeni czyjąś niechęcią do przyjęcia Talitu. Osoba ta może nie mieć dostatecznej ilości informacji, albo może jest to dla niej niewłaściwy czas. Zawsze należy pamiętać, że Talit jest płaszczem proroków i należy się uważnie namyślić, zanim zacznie się go w jakikolwiek sposób używać.
Pewne mało znane przykazanie, dane w dwóch miejscach, jest ważne z uwagi na sposób robienia Talitu. „Ustaw moich przestrzegajcie, (...) szaty z różnych rzeczy utkanej, jako z wełny i ze lnu, nie obłócz na się.” (3 Moj. 19:19 BG). „Nie będziesz się ubierał w mieszaną tkaninę z wełny i z lnu.” (5 Moj. 22:11 BW). Zatem Talit zwłaszcza, że jest to święta szata, powinien być zrobiony z jednego rodzaju tkaniny, żeby być w zgodzie z biblijnymi zaleceniami. W efekcie czyni to Talit szatą bez szwów, bo żadne dwa różne materiały nie powinny być ze sobą łączone. W Talicie zrobionym z jednego materiału, bez szwów, nie może być żadnych przypadkowo wymieszanych materiałów. W ten sposób Talit przypomina nam o jedności Boga. Jest on niezmienny i taki sam od początku do końca, tak jak tkanina Talitu. Jednak jest on Bogiem wielkiej różnorodności i piękna. Zatem Talit może być dowolnego koloru (najczęściej jest biały) i zrobiony z dowolnego materiału (zazwyczaj jest wełniany, lniany, bawełniany, jedwabny lub z polyestru). Okazuje się, że Talit Jeszuy był – zgodnie z Bożym przykazaniem – bez żadnych szwów. Opisując Jego egzekucję, Johanan (Jan) pisze, że Talit Jeszuy „nie był szyty, ale od góry do dołu cały tkany” (Jan 19:23). Kiedy żołnierze rzymscy zobaczyli jakość tej tkaniny, wypełniło się proroctwo z Psalmu 22:18, które powtórzył Jan: „A o suknię moją losy rzucali” (Jan 19:24). Jest tutaj mowa o wyjątkowej, zdecydowanej i silnej zdolności Mesjasza do bycia ofiarowanym Barankiem. Miał on wszystkie te szczególne, czyste i niezbędne cechy, które pozwoliły Mu stać się ostateczną, świętą ofiarą, która zaspokoi wymagania Ojca co do prawości. Tym samym Talit wskazuje także na doskonałość Baranka. Jednym ze słów hebrajskich na określenie baranka jest taleh, od którego najprawdopodobniej pochodzi słowo Talit. Sam Jeszua, jako Baranek jest jak doskonały wełniany Talit bez żadnych domieszek. Baranek bez skazy, który poprzez Swoją śmierć zakrył i zakrywa nasze grzechy.
Właśnie za to duchowe zbawienie, które otrzymaliśmy od Boga w Jego Mesjaszu, jesteśmy Mu najbardziej wdzięczni. To właśnie w tym zbawieniu pragniemy żyć, wiedząc, że nie możemy uczynić nic, co by zrównoważyło to, co On uczynił dla nas. Kiedy Talit jest zakładany na głowę, przypominamy sobie właśnie to Jego dzieło. Nasze grzechy są zakrywane. Zakrywa nas Baranek. „Przywdziewamy” wiedzę o tym, kiedy zakładamy Talit i więcej o tym nie zapominamy.
Prawo i Talit
„Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości” (2 Tym. 3:16 BW). Kiedy rabbi Saul (Paweł) wypowiadał te słowa, odnosił się do Tanachu (Pism Żydowskich Starego Testamentu). Ewangelie oraz listy apostolskie nie były wtedy szeroko dostępne, jeśli w ogóle były. Dla Jeszuy oraz wszystkich wierzących tamtych czasów Słowem Bożym (przykazaniami Bożymi) był Stary Testament. W tym świetle rozważmy to, co powiedział Jeszua: „Ktokolwiek by tedy rozwiązał jedno z tych przykazań najmniejszych i nauczałby tak ludzi, najmniejszym będzie nazwany z Królestwie Niebios, a ktokolwiek by czynił i nauczał, ten będzie nazwany wielkim w Królestwie Niebios” (Mat. 5:19 BW). Wskazówki dotyczące Talitu oraz Cicit, chociaż są przez wielu uważane za najmniej istotne, są dalej przykazaniami Bożymi. Służą one „wychowaniu w sprawiedliwości”.
Wielu, którzy uważają się za wierzących, żyje i naucza rzeczy niezgodnych z przykazaniami, myląc przywilej nie bycia pod Prawem z pozwoleniem na łamanie prawa. Wyraźnie wierzą oni, że łaska Boża uwolniła ich od wszelkiej odpowiedzialności. Nie ma nic dalszego od prawdy. Bez wdawania się w rozważanie każdego nowotestamentowego tekstu Pawła odnośnie Prawa, wystarczy powiedzieć teraz, że błędnie przetłumaczone i błędnie zrozumiane żydowskie polemiki Pawła spowodowały niezrozumienie przez wierzących odpowiedzialności przed Bogiem odnośnie Prawa. Wszystko, co Paweł powiedział musi być rozumiane w świetle jego słów z Rzymian 3:31 „czy więc zakon unieważniamy przez wiarę? Wręcz przeciwnie zakon utwierdzamy”.
Nie bycie pod Prawem oznacza dwie ważne rzeczy:Prawo jest wewnątrz nas, a nie „na zewnątrz” (Jer. 31:31-33), ponieważ teraz mamy moc Mesjasza do pokonania grzechu (który jest przestępstwem Prawa).
Nie oceniamy jedni drugich, jeśli chodzi o sprawy Prawa (Mat. 7:1). Duch prowadzi nas w indywidualnym nauczaniu Prawa a my musimy dać jedni drugim przestrzeń do rozwoju. Jeszua jest w tym naszym wzorem, choć sam przestrzegał przykazań, innych w tej kwestii nie osądzał. W Nowym Przymierzu istnieją zastosowania Prawa, które mogą być osiągnięte tylko dzięki Duchowi, jak na przykład, ofiary.
Jednak pozostajemy odpowiedzialni przed Bogiem i żyjemy zgodnie z tym, co powiedział. Bo „Nie samym chlebem żyje człowiek, ale każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych” (Mat. 4:4). Dlatego też pokazaliśmy wskazania odnośnie Cicit i Talitu, bo są to
rzeczy, o których mówił Bóg. Dzięki nim Jego moc może się manifestować, a one mogą działać, jako rzecznicy sprawiedliwości. Fakt, iż Talit i Cicit są przykazane w Prawie, z pewnością nie czyni ich ani odrobinę mniej ważnymi od dziesięciny czy wierności. Ale nie nakładamy na nikogo obowiązku noszenia tej świętej szaty. Bo dopóki Duch nie objawi w sercu właściwego użycia tych rzeczy, są one bezużyteczne dla tego, który je nosi. Dlatego wierzymy całym sercem, że Ruah objawia Bożą radość z używania tych rzeczy we właściwym czasie. Są one narzędziami łaski dla każdego naśladowcy Jeszuy, aby się z nich cieszył. Są one darami od Ojca, żeby pomóc nam, kiedy jesteśmy w bliskości z Jego Synem i Jego Świętym Duchem. Używamy Talitu, ponieważ kochamy być posłuszni naszemu kochającemu PANU „...a jego przykazania nie są uciążliwe” (1 Jan 5:3).
Talit YHWH
Nauczyliśmy się, że słowo kanfot zostało w Piśmie wielokrotnie przetłumaczone jako skrzydła, ale oznacza także rogi Talitu, miejsce, gdzie jest przyczepiany Cicit/Gdilim. Z tym, co obecnie wiemy na temat Talitu, niektóre wersety o skrzydłach (kanfot) YHWH nabierają cudownego, nowego znaczenia. Oto kilka z nich w nowej parafrazie:
„Niech ci wynagrodzi Pan [YHWH] twój postępek i niech będzie pełna twoja odpłata od Pana [YHWH], Boga izraelskiego, do którego przyszłaś, aby się schronić pod rogami jego Talitu.” (Rut 2:12).
„Strzeż mnie jak źrenicy oka. Ukryj mnie w cieniu rogów swego Talitu” (Psalm 17:8).
„Jakże cenna jest łaska twoja, Boże [Elohim]! Przeto ludzie chronią się w cieniu rogów twojego Talitu.” (Psalm 36:8).
„Chciałbym mieszkać w namiocie twoim wiecznie. Schronić się pod osłoną rogów twego Talitu.” (Psalm 61:5).
„Bo byłeś mi pomocą i weseliłem się w cieniu rogów twojego Talitu” (Psalm 63:8).
„Piórami swymi okryje cię. I pod rogami jego Talitu znajdziesz schronienie. Wierność jego jest tarczą i puklerzem.” (Psalm 91:4).
„I wedrze się do Judy, zaleje i wzbierze, będzie sięgać aż do szyi, a rozpostarte rogi jego Talitu pokryją na całą szerokość twój kraj, o Immanuelu!” (Iz. 8:8).
Królestwo i Talit
I widziałem niebo otwarte, a oto biały koń, a Ten, który na nim siedział, nazywa się Wierny i Prawdziwy, gdyż sprawiedliwie sądzi i sprawiedliwie walczy. Oczy zaś jego jak płomień ognia, a na głowie jego diademy. Imię swoje miał wypisane, lecz nie znał go nikt, tylko on sam. A przyodziany był w szatę zmoczoną we krwi, imię zaś jego brzmi: Słowo Boże. I szły za nim wojska niebieskie na białych koniach, przyobleczone w czysty, biały bisior. A z ust jego wychodzi ostry miecz, którym miał pobić narody, i będzie nimi rządził laską żelazną. On sam też tłoczy kadź wina zapalczywego gniewu Boga Wszechmogącego. A na szacie i na biodrze swym ma wypisane imię KRÓL KRÓLÓW i PAN PANÓW (Obj. 19:11-16).
W tym fragmencie widzimy najbardziej budzący respekt obraz Mesjasza powracającego na ziemię w wielkiej mocy i chwale, żeby objąć Swoje Królestwo. Wraca On do Izraela i Jeruzalem i zbiera Swoich świętych ze wszystkich części ziemi. Jest to scena o ostateczne odkupienie. Sposób w jaki Mesjasz się pojawia jest szczególnie ważny w tym fragmencie. Dwukrotnie wspomniana jest Jego szata. „A przyodziany [periballo] był w szatę [himation] zmoczoną we krwi, imię zaś jego brzmi: Słowo Boże.” (Obj. 19:13). „A na szacie [himation] i na biodrze swym ma wypisane imię: KRÓL KRÓLÓW i PAN PANÓW.” (Obj. 19:16).
Himation [szata], wymieniona tutaj dwukrotnie, jest greckim słowem, które jest odpowiednikiem hebrajskiego słowa Talit, co zostało wcześniej pokazane. Ubrany jest On w tę szatę. Określeniem na „bycie ubranym” jest tutaj periballo, oznaczające zarzucenie lub owinięcie, dokładnie tak jest noszony szal oraz właśnie Talit. Został w ten sposób silnie podkreślony Talit Mesjasza, w który będzie On ubrany w czasie Swojego przyjścia. Uważamy, że Jego Talit jest wyraźnym symbolem Jego służby, a w tym wypadku symbolem odnowienia Jego Królestwa.
Któż to przychodzi z Edomu, z Bosry w czerwonych szatach? Wspaniały On w swoim odzieniu, dumnie kroczy w pełni swojej siły. To Ja, który wyrokuję sprawiedliwie, mam moc wybawić. Skąd ta czerwień twojej szaty? A twoje odzienie jak u tego, który wytłacza wino w tłoczni? Ja sam tłoczyłem do kadzi, bo spośród ludów żadnego nie było ze mną, a tłoczyłem ich w gniewie i deptałem ich w zapalczywości tak, że ich sok pryskał na moją szatę i całe
moje odzienie zbryzgałem. Ustanowiłem bowiem dzień pomsty i nadszedł rok mojego odkupienia. (Iz. 63:1-4).
Oto źródło wizji z Objawienia 19:11-16. Także tutaj jest podkreślone, że jest On „wspaniały w swoim odzieniu” (Iz. 63:1). Odzieniem jest tutaj hebrajskie słowo lebusz, które jest innym określeniem ornatu lub Talitu. Pytaniem, które zadaje tutaj prorok jest: „Skąd ta czerwień twojej szaty?” (Iz. 63:2) albo „Dlaczego twój Talit jest czerwony?” Objawienie mówi, że Jego Talit był zmoczony [baptizo, zanurzony] we krwi. Ten obraz wskazuje na dwie służby Jeszuy: Jego śmierć, jako Baranka oraz Jego zwycięstwo jako Lwa. Baranek przelewa swoją krew, tak jak On to zrobił. Lew przelewa krew innych, tak jak Jeszua to zrobi w czasie Swojego przyjścia. Czerwony Talit oznacza krew, która musi popłynąć w czasie obydwu odwiedzin Mesjasza na ziemi.
Ponieważ Mesjasz Jeszua przybył najpierw jako Baranek ubrany w Talit, wydaje się, że Swoją rolę Lwa powinien także wypełnić w Talicie. W czasie Jego śmierci, bluźniercy zabrali Jego Talit i go zbeszcześcili. Podczas Jego powrotu, bluźniercy z całego świata zostaną zniszczeni, podczas, gdy On będzie miał ubrany Swój Talit. Jego Talit został mu zabrany, gdy oddał za nas życie. Wkrótce Jego Królestwo zostanie odnowione, a On będzie uwielbiony i uwielbiany w Swoim Talicie.
Wyrażenie z Obj. 19:13 „Imię zaś jego brzmi: „Słowo Boże”, bardziej dosłownie mogłoby być przetłumaczone jako „i nazwany jego imieniem: Słowo Boga”, co odnosi się do Jego Talitu. Cały werset mógłby być przetłumaczony następująco: „A miał on zarzucony na sobie Talit, zafarbowany, jakby zmoczony we krwi, i nazwany jego imieniem: Słowo Boga”. Oczywiście Słowo Boże jest znaczeniem Cicit i G`dilim. Ponieważ symbolizują one Słowo Boże i Mesjasza, jako jedno. Więc ma to ten sens, że Jego Talit, noszący Cicit, byłby nazwany jego własnym imieniem: Słowo Boże. Jednak, choć Talit Mesjasza jest nazwany Słowo Boże, nazwa wypisana na nim, to Jego tytuł: „Król królów i Pan Panów”. Znów łączy to przykazania Boże (Słowo) z Mesjaszem (Król Królów). Jego szata jest widziana przez Johanana [Jana] z obydwoma określeniami, ponieważ Talit wyraża oba jako jedno.
Zatem PAN, w opisie Swojego przyjścia, powtórnie ustanawia autorytet Talitu. Pokazuje, że jego zasadność trwa od czasu, gdy dał on to przykazanie, aż do Jego przyszłego pokazania się jako Króla. On jest pierwszy i Ostatni, Alfa i Omega (hebr.: Alef i Taw), A do Z. On się nie zmienia.
Kiedy widzialne królestwo Izraela zniknęło, Talit także dla wielu zaginął. Ale teraz, widzialne Królestwo jest odnawiane, ponieważ Król szykuje się do powrotu. Więc restauracja
Królestwa przychodzi wraz z restauracją Talitu. Ruah [Duch Boży] przywraca Talit wśród Bożego ludu, jako znak i pomoc w tym procesie.
W starożytnych czasach niebieska nitka z Cicit była farbowana z użyciem płynu, pochodzącego z określonego mięczaka. Wydawało się, że ten mięczak wyginął tuż po pobycie Jeszuy na ziemi i czasowym odrzuceniu, i rozproszeniu Izraela. Z powodu utraty niebieskiego barwnika, ortodoksyjni Jehudim [Żydzi], powstrzymywali się od barwienia niebieskiej nitki, więc Cicit pozostawały w całości białe. Jest znaczące, że tak się działo, gdy Mesjasz był oddzielony od Izraela. Teraz, najnowsze doniesienia mówią, że ten specjalny mięczak powrócił. Ortodoksyjni Żydzi znów zaczynają farbować swoje Cicit! Cóż innego może to oznaczać, jak nie rychły powrót Mesjasza? On jest tą niebieską nicią! Autor tego tekstu wierzy, że jest to wyraźny znak odbudowy. Jestem szczególnie podekscytowany, ponieważ zwiastuje to zjednoczenie Izraela i mojego Żydowskiego ludu z naszym Mesjaszem.
Wierzący może dostrzec w noszeniu Talitu związek z tą odnową. Bez wątpienia jest to jedno z wypełnień odnowienia, o których Kefa [Piotr] mówił w Dziejach 3:20-21, „aby posłał przeznaczonego dla was Mesjasza Jeszuę, którego musi przyjąć niebo aż do czasu odnowienia wszechrzeczy, o czym od wieków mówił Bóg przez usta świętych proroków swoich.” Wspaniale! Bóg zamierza odnowić wszystkie rzeczy, o których mówił! Zatem także czterorożną szatę z Cicit – Talit.
Jesteśmy właśnie w tym czasie odnowienia! W świetle tego, nośmy nasz Talit z dumą (ale nie z pychą), bez strachu szyderców, którzy nie rozróżniają czasów. Niech wszyscy, którzy mają uszy do słuchania posłusznie wypełniają wszystkie rzeczy nakazane przez Ojca, wypatrując dnia objawienia pełni chwały w Jego widzialnym królestwie.
Niezależnie od wszystkiego, przyjdź szybko Panie Jezu.
Zakładanie Talitu (Tałesu/Szalu) modlitewnego lub cicit
Aszer kidszanu bemicwotawweciwanu lehit-atejch bacicit.
Błogosławiony jesteś Ty, JHŁH, nasz Elohim, Król wszechświata,
Który uświęciłeś nas Swoimi przykazaniami i nakazałeś nam okrywać się okryciem z cicit.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz