Świątynia Jerozolimska
Świątynia była miejscem wysławiania Boga JHWH i składania mu ofiar. Wewnątrz świątyni znajdowała się Arka Przymierza (hebr. ארון הברית aron ha-brit).
Pierwsza powstała w latach 966-959 p.n.e. za czasów króla Salomona, który podobno wzniósł ją w ciągu 7 lat na miejscu wskazanym uprzednio przez króla Dawida, na wzgórzu Moria ("święta skała") w północno-wschodniej części Jerozolimy, gdzie Awraham miał złożyć w ofierze na żądanie Boga Jhwh swego syna Icaaka.
Do Świątyni, otoczonej kilkoma dziedzińcami, przylegał od południa
zespół pałacowy.
Pierwsza Świątynia została zniszczona przez wojska babilońskiego króla Nabuchodonozora II w 587 roku p.n.e. lub 586 roku p.n.e.
Po zburzeniu Pierwszej Świątyni i powrocie z niewoli babilońskiej (536 p.n.e.) wzniesiono Drugą Świątynię o wiele skromniejszą, później kilkakrotnie przebudowywaną.
Budowa Drugiej Świątyni rozpoczęła się w 538 p.n.e. za rządów króla Cyrusa, i została ukończona w 516 p.n.e.. Około 19 p.n.e. król Herod Wielki rozbudował i upiększył Świątynię. Rozbudował on Świątynię, wzmacniając dziedziniec kamiennymi bryłami o masie dochodzącej do 100 ton. Od tego czasu była ona nazywana Świątynią Heroda.
Podczas pierwszej wojny żydowskiej Rzymianie zdobyli w 70 roku Jerozolimę i zburzyli Świątynię. W 132 rzymski cesarz Hadrian odbudował Jerozolimę jako miasto hellenistyczne Colonia Aelia Capitolina. Na Wzgórzu Świątynnym umieszczono wówczas świątynię Jowisza.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz