Żydzi uznając Jeszuę (Jezusa) za Mesjasza stali się przedmiotem ostrych prześladowań ze strony swoich rodaków. Ślady prześladowań spotykamy w Dziejach Ap. 13:50 „Żydzi zaś podburzyli pobożne i dostojne niewiasty oraz wybitne osobistości w mieście i wzniecili przeciw Pawłowi i Barnabie prześladowanie, i wypędzili ich ze swego okręgu” . Wyznawcy Jeszua (Jezusa) choć w pełni zachowywali przepisy Zakonu, zgodnie ze słowami Jeszua (Jezusa) :
„Nie mniemajcie, że przyszedłem rozwiązać zakon albo proroków; nie przyszedłem rozwiązać, lecz wypełnić. Bo zaprawdę powiadam wam: Dopóki nie przeminie niebo i ziemia, ani jedna jota, ani jedna kreska nie przeminie z zakonu, aż wszystko to się stanie. Ktokolwiek by tedy rozwiązał jedno z tych przykazań najmniejszych i nauczałby tak ludzi, najmniejszym będzie nazwany w Królestwie Niebios; a ktokolwiek by czynił i nauczał, ten będzie nazwany wielkim w Królestwie Niebios. Albowiem powiadam wam: Jeśli sprawiedliwość wasza nie będzie obfitsza niż sprawiedliwość uczonych w Piśmie i faryzeuszów, nie wejdziecie do Królestwa Niebios” (Mat. 5:17-20, BW) , byli znienawidzeni, prześladowani i mordowani przez własnych braci. Dzieje Ap. 22:4-5 „ Drogę Pańską prześladowałem aż na śmierć, wiążąc i przekazując do więzień zarówno mężów, jak i kobiety, jak mi tego i arcykapłan jest świadkiem, i cała rada starszych; od nich też otrzymałem listy do braci i udałem się do Damaszku, aby również tych, którzy tam byli, uwięzić i przyprowadzić do Jerozolimy w celu wymierzenia im kary.”
Kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy został wylany obiecany Ruach HaKodesz ( Duch Święty) na zebranych tam jego talmadim (uczniów) i wierzących Żydów w liczbie ok. 120 osób (Dzieje 1:15, 2:1). Po wylaniu Ruach HaKodesz ( Ducha Świętego) nastąpił gwałtowny przyrost wyznawców Jeszua HaMaszijach. Tylko w tym dniu w zapowiadanego przez proroków Mesjasza uwierzyło ok. 3 tysiące osób (Dzieje 2:41). Byli to Żydzi i prozelici, którzy zgodnie z Prawem Zakonu, przybyli do Jeruzalem z okazji Święta Szawuot.
Wyznawcy Jeszua HaMaszijach byli społecznością, która składała się wyłącznie z Żydów mesjanistycznych zwanych wtedy sektą nazarejczyka lub nazarejczykami. Właśnie ta społeczność była pierwotnym kościołem - eklezja (gr. Ἐκκλησία - "zgromadzenie") Jeszua HaMaszijach. Chrześcijanami (gr. Χριστιανός) po raz pierwszy nazwano ich w Antiochii (Dzieje 11:26). To greckie słowo, pochodzące od słowa Хριστός (Chrystus), oznacza ludzi należących do Chrystusa, czyli Mesjasza.
Wierzący w Jeszua (Jezusa) Żydzi nadal zachowywali przepisy Zakonu (Dzieje 21:26), wszystkie święta nadane przez Boga za pośrednictwem Mojżesza (Dzieje 20:6, 20:16b, 25:8), modlili się w Świątyni (Dzieje 2:46, 3:1, 22:17) i chodzili do synagog (Dzieje 9:20, 13:14-15, 14:1).
Można więc rzec, że to pierwotne zgromadzenie (kościół) diametralnie różniło się od współczesnego chrześcijaństwa. Pierwsza judeo-mesjańska gmina w Jerozolimie — wraz ze swoim biskupem, który był obrzezanym Żydem — była wierna nakazom Tory (Rzym. 2:13) i tradycji żydowskiej, w pełni jednak świadoma, iż nie na podstawie Zakonu, lecz przez Jeszua HaMaszijach dostępują usprawiedliwienia (Rzym. 5:1, 9 por. Jakuba 2:14-24) .
Boże błogosławieństwo było tak obfite, że każdego dnia przybywało wielu nowych wyznawców Mesjasza:
„A Słowo Boże rosło i poczet uczniów w Jerozolimie bardzo się pomnażał, także znaczna liczba kapłanów przyjmowała wiarę” (Dzieje 6:7, BW).
„Tymczasem kościół, budując się i żyjąc w bojaźni Pańskiej, cieszył się pokojem po całej Judei, Galilei i Samarii, i wspomagany przez Ducha Świętego, pomnażał się” (Dzieje 9:31, BW).
„Widzisz, bracie, ile to jest tysięcy Żydów, którzy uwierzyli, a wszyscy gorliwie trzymają się Zakonu” (Dzieje 21:20b).
W Cezarei mieszkał człowiek imieniem Korneliusz, setnik z kohorty zwanej Italską, jemu to jako pierwszemu z pogan została przedstawiona Dobra Nowina o Mesjaszu (Dzieje 10:1-4). Stało się to dopiero jakieś 3,5 roku po dniu Pięćdziesiątnicy (ok. 34 r n.e.). Wówczas uwierzył w Jezusa on oraz jego domownicy (Dzieje 10:28, 45-48). Od tego czasu do zborów mesjańskich zaczęło przybywać coraz więcej pogan (Dzieje 28:28).
Wskutek wielu różnych czynników, zbory coraz bardziej zatracały swoją żydowskość. Z jednej strony przyczyniła się do tego decyzja Sanhedrynu z Jawne (ok. 90 r.n.e.), która oficjalnie wyklęła wszystkich Żydów mesjańskich, a z drugiej narastający antysemityzm spowodowany ówczesną sytuacją polityczną. Ta powszechna dla pierwszych społeczności mesjańskich żydowskość została zupełnie odcięta od chrześcijaństwa na skutek prześladowań Żydów w dalszych wiekach oraz potępiania wszystkiego co żydowskie, aż do niepojętego paradoksu. Oto ci, dzięki którym poganie przyjęli Ewangelię stali się jej ofiarami. Chrześcijańskie wojny krzyżowe i przymusowe nawracanie Żydów (chrzest pod groźbą śmierci, palenie synagog, masowe pogromy) wytworzyły w nich uzasadnioną niechęć do chrześcijaństwa.
Długie wieki trzeba było czekać na powrót do korzeni. W XIX wieku z coraz większą siłą na światło dzienne zaczął przebijać się ruch mesjański. Takiego określenia użyto w 1895 roku dla określania grup judeo-chrześcijańskich. Bynajmniej nie był to jakiś nowy ruch religijny próbujący dopasować swą ideologię do starożytnych chrześcijańskich korzeni. Wręcz przeciwnie, gdyż na przestrzeni wieków zawsze istnieli Żydzi wierzący, iż Jezus był żydowskim Mesjaszem. Obecnie jednak następuje dynamiczny wzrost liczby kongregacji mesjańskich na całym świecie. Jest to znak czasów, zgodnie z tym, co zapowiedział Żydom Jezus:
„Albowiem powiadam wam: Nie ujrzycie mnie odtąd, aż powiecie: Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Pańskim” (Mat. 23:39, BW).
Apostoł Paweł napisał:
„...chcę wam, bracia, odsłonić tę tajemnicę: zatwardziałość przyszła na część Izraela aż do czasu, gdy poganie w pełni wejdą, i w ten sposób będzie zbawiony cały Izrael, jak napisano: Przyjdzie z Syjonu wybawiciel i odwróci bezbożność od Jakuba” (Rzym. 11:25b-26, BW) — więcej na ten temat
Liczbę współczesnych Żydów mesjańskich szacuje się obecnie na ok. 1,5 mln. Tworzą oni własne kongregacje (synagogi), w których uwielbiają Boga w jedyny w swoim rodzaju sposób. Jest to połączenie bogatego dziedzictwa wielowiekowego nauczania Tory w kontekście Mesjasza, na którym znajduje ona swoje wypełnienie. Tworzą również wspaniałą muzykę, która ma niepowtarzalny urok — głęboko zakorzeniona w tradycji Izraela, a przy tym równie głęboko przesiąknięta Duchem Ewangelii.
Artykuł zredagował, Marek Przybylski
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz