Dlaczego Bóg odrzucił Izrael na rzecz pogan...?

Izrael jako drzewo oliwne.

(Rzymian 11)

"Jeśli niektóre gałęzie zostały odłamane, a ty będąc z dzikiego drzewa oliwnego, zostałeś wszczepiony na ich miejsce i z korzeni czerpiesz soki drzewa oliwnego, to nie chełp się poniżeniem tych gałęzi. Jeśli jednak się chełpisz, to pamiętaj, że nie ty dźwigasz korzeń , lecz korzeń ciebie. Powiesz może: Odłamano gałęzie, abym ja mógł zostać wszczepiony. Słusznie, zostały odłamane z powodu braku wiary, ty zaś trwasz dzięki wierze. Nie miej jednak o sobie zbyt wysokiego mniemania, ale się bój. Jeśli bowiem Bóg nie oszczędził gałęzi naturalnych, może i ciebie nie oszczędzić. Spójrz więc na łagodność i surowość Boga: dla tych, którzy upadli, surowość, dla ciebie zaś łagodność Boga, o ile wytrwasz w łagodności. W przeciwnym razie ty też będziesz odcięty." [Rz. 11: 17-22 przekład ekum.]

W Izraelu rośnie wiele drzew oliwnych. Niektóre z nich są bardzo stare; ich korzenie pamiętają być może czasy, gdy Jeszua [ Jezus] chodził po ziemi izraelskiej.
Na wschód od Wzgórza Świątynnego w Jerozolimie znajduje się Góra Oliwna, porośnięta drzewami oliwnymi a na jej zboczu – Ogród Oliwny. Obraz drzewa oliwnego spotykamy w Księdze Ozeasza 14:5-6 ; Iz 24:5-15 ; Psalmie 52:8 i oczywiście w Księdze Jeremiasza 11:16-17. „Zielonym drzewem oliwnym zdobnym w piękne owoce nazwał ciebie Pan. Lecz wśród huku wielkiej burzy ogień spali jego liście i połamią się jego konary. Gdyż Pan Zastępów, który cię zasadził, postanowił zesłać na ciebie nieszczęście z powodu złości domu izraelskiego i domu judzkiego, których się dopuścili, drażniąc mnie przez spalanie kadzidła dla Baala” Jerem. 11:16, 17 BW.
Paweł (Szaul) pisząc list do wspólnoty w Rzymie powołał się na Księgę Jeremiasza 11:16-17 by ukazać relacje między Izraelem a wierzącymi z narodów oraz by uświadomić wierzącym z narodów (poganom), że tym szlachetnym drzewem oliwnym jest lud Izraela do którego wierzący z narodów (poganie)zostają wszczepieni na podstawie wiary w Jeszua HaMaszijach (Jezusa Chystusa).
Czy to drzewo (fizyczny Izrael) miało być wyrwane z korzeniami? (por. Przyp. 2:22
„lecz bezbożni zostaną z ziemi wytraceni, a niewierni z niej wykorzenieni.”). A może przynajmniej ścięte? (por. Dan. 4:23 „A to, że polecono pozostawić pień korzenny drzewa, znaczy: Królestwo twoje będzie ci zachowane, gdy poznasz, że władza należy do niebios.”).
Jak czytamy powyżej wcale nie wynika, że Bóg zamierza odrzucić naród izraelski. Bóg zapowiada , iż konsekwencją odstępstwa Izraela będą ‘spalone liście’ i ‘połamane konary’. Pomimo tego, jego korzeń zostaje nienaruszony – drzewo ciągle żyje.
Korzeniem i pniem tego drzewa są Abraham, Izaak i Jakub – protoplaści Izraela, z których wywodzi się następnie Dawid, a z jego linii rodowej Jeszua (Jezus). Wszyscy oni cieszyli się uznaniem i łaską Bożą, a są oni filarami narodu izraelskiego.
Nie ma więc powodu, żeby Bóg miał ściąć, czyli odrzucić, tak szlachetne drzewo. Natomiast całkowicie słusznie usuwa z niego gałęzie niegodne udziału ‘korzenia i tłuszczu oliwnego".
Faktem jest, iż Bóg jako ogrodnik wykonał na tym drzewie wyjątkowe zabiegi, a mianowicie odciął niektóre z gałęzi szlachetnych i na ich miejsce wszczepił gałązki odcięte z drzewa dzikiego. Gałązki z dzikiej oliwki to wierzący z wielu narodów. Stali się oni częścią szlachetnego drzewa oliwnego i stale czerpią z jego życiodajnych soków. Pamiętać należy, że korzeń drzewa jest święty i gałęzie są święte [Rz.11,16] oraz to, że korzeń dźwiga całe drzewo, odżywia je i związuje z gruntem by mogło żyć.
Dzikie gałązki zostały, dzięki wszczepieniu, bardzo ubogacone. Nie ma tu mowy o zatarciu się tożsamości, a jedynie o korzyściach, jakie płyną z tego związku.
Apostoł Szaul (Paweł) mówi o tym samym drzewie, czyli o Izraelu fizycznym.
Korzeń i tłuszcz oliwny’ to łaska i błogosławieństwo jakim Bóg obdarzył Abrahama i jego szlachetne potomstwo z którego wywodzi się naród izraelski.
Natomiast w miejsce niektórych naturalnych gałęzi (czyli rodowitych Żydów) są wszczepiane ‘dzikie gałęzie’ – ‘poganie’, którzy uwierzyli, że Jeszua (Jezus) jest Mesjaszem i Zbawicielem.
Powodem wycięcia gałęzi jak czytaliśmy była niewiara Izraelitów, oczywiście nie wszystkich, gdyż jak argumentuje Apostoł Szaul:
„Pytam więc: Czy Bóg odrzucił swój lud? Bynajmniej. Przecież i ja jestem Izraelitą, z potomstwa Abrahama, z pokolenia Beniamina. Nie odrzucił Bóg swego ludu, który uprzednio sobie upatrzył. Albo czy nie wiecie, co mówi Pismo o Eliaszu, jak się uskarża przed Bogiem na Izraela: Panie, proroków twoich pozabijali, ołtarze twoje poburzyli; i zostałem tylko ja sam, lecz i na moje życie nastają. Ale co mu mówi wyrocznia Boża? Zostawiłem sobie siedem tysięcy mężów, którzy nie zgięli kolan przed Baalem.” (Rzym. 11:1-4, BW)
Tak więc  Szaul  argumentuje, że Izrael nie został odrzucony przez Boga jako naród, gdyż przecież i on jest Izraelitą.

Izrael duchowy czy fizyczny?

W takim razie jeśli tym szlachetnym drzewem oliwnym jest ciągle Izrael fizyczny, to jak rozumieć argumentacje teologów chrześcijańskich, że dzisiejsze chrześcijaństwo jest „Duchowym Izraelem”?

Wielu teologów chrześcijańskich za czas odrzucenia Izraela cielesnego na rzecz duchowego Izraela, uznaje dzień Pięćdziesiątnicy inni jeszcze czas wieczerzy Pańskiej, kiedy to Jeszua (Jezus) wypowiada słowa „Ten kielich, to nowe przymierze we krwi mojej, która się za was wylewa.(Łuk 22.20)
Żydzi Mesjańscy byli cielesnym Izraelem, który nie przyjmował żadnego poglądu, iż by Bóg go zastąpił Izraelem duchowym. Izrael cielesny (Żydzi Mesjańscy) był złożonym tak z Żydów, konwertytów jak i później z nawróconych pogan.
Pogląd jaki prezentuje w tej kwestii teologia chrześcijańska jest sporym przekłamaniem wydarzeń tamtych czasów. Wiele religii, które także uważają Izrael za naród odrzucony nie ignorują oczywistych faktów historycznych i uważają, że w pierwszym rzędzie Ewangelia była głoszona Żydom i to właśnie oni tworzyli pierwsze wspólnoty mesjańskie, wierzących w Jeszua jako Mesjasza.
Idąc za przykładem Berejczyków i słów Szaula, że ..” Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy....” (2tym.3.16), zobaczmy tym razem jak faktycznie się sprawy mają z tym odrzuceniem i zastąpieniem Izraela cielesnego Izraelem duchowym.
„Albowiem ani obrzezanie, ani nieobrzezanie nic nie znaczy, lecz nowe stworzenie. A pokój i miłosierdzie nad tymi wszystkimi, którzy tej zasady trzymać się będą i nad Izraelem Bożym.” Gal.6. 15-16 BW
„Ani bowiem obrzezanie czymś jest, ani nieobrzezanie, ale nowe stworzenie. I jacy (z) norma tą idą w szeregu, pokój na nich i litość i na Izraela Boga.” Gal.6. 15-16 Grecko - polski Przekład Interlinearny.

Czytając uważnie Biblię można zauważyć wyraźnie, że w I wieku zarówno Żydzi Mesjańscy jak i wierzący z pogan istnieli razem i wielbili Boga tak jak to robili do tej pory, żywiąc również tą samą nadzieję życia wiecznego. Nawróceni poganie mimo, że nie byli Żydami nie byli przez to w gorszej pozycji przed Bogiem. Jako gałązki oliwne zostali wszczepieni w szlachetne drzewo Izraela Bożego i dzięki temu na równi mogli czerpać soki oliwne, czyli Boże błogosławieństwa wynikające z ofiary Jeszua HaMaszijach (Chrystusa).
Obie te grupy były nowym stworzeniem w Chrystusie (HaMaszijach), a więc musiały przejść nowonarodzenie z wody i z Ducha Boga i trwać w Chrystusie jako gałązki prawdziwej winorośli, którą On jest (zob. Jn.15:1-8). Co za tym idzie obie te grupy w skutek wiary stały się dziećmi Bożymi, braćmi i siostrami w Jeszua HaMaszijach prowadzonymi przez Ruach HaKodesz (Ducha Boga).

Apostoł Paweł (Szaul) tak pisał do nawróconych pogan:
„Jeżeli zaś niektóre [gałęzie oliwki szlachetnej] zostały odcięte, a na ich miejsce zostałeś wszczepiony ty, który byłeś dziczką oliwną, i razem [z innymi gałęziami] z tym samym korzeniem złączony na równi z nimi czerpałeś soki oliwne, to nie wynoś się ponad te gałęzie. A jeżeli się wynosisz, [pamiętaj, że] nie ty podtrzymujesz korzeń, ale korzeń ciebie.” Rz.11:17-18.
Poganie po nawróceniu również otrzymali Ruach HaKodesz (Ducha Boga) i zostali wszczepieni w drzewo Izraela do którego należą przymierza i obietnice. Od tej pory mogą czerpać na równi z Izraelem błogosławieństwa płynące z ofiary Jeszua HaMaszijach (Chrystusa).
Nie ma tutaj też oczywiście mowy o jakimkolwiek odrzuceniu Izraela cielesnego. Drzewo Izraela, nie zostało wycięte, jedynie niektóre gałęzie tej oliwki zostały wyłamane na skutek ich niewiary.

Apostoł Piotr (Kefa), przemawiając do Żydów powołał się na słowa Mojżesza mówiąc o Jeszua „A każdy, kto nie posłucha tego Proroka, zostanie usunięty z ludu.” Dz.3:23. W słowach Piotra również nie ma mowy o odrzuceniu Izraela, ale o usunięciu z niego tych, którzy nie będą słuchać Syna Bożego, czyli nie przyjmą Go jako Zbawiciela i Pana, a to ogromna różnica.

Czy Izrael został odrzucony,odpowiada nam Apostoł Szaul (Paweł) pisząc:
„Pytam więc: Czyż Bóg odrzucił lud swój? Żadną miarą! I ja jestem Izraelitą, potomkiem Abrahama, z pokolenia Beniamina. Nie odrzucił Bóg swego ludu, który wybrał przed wiekami. Czyż nie wiecie, co mówi Pismo o Eliaszu, jak uskarża się on przed Bogiem na Izraela? Panie proroków Twoich pozabijali, ołtarze Twoje powywracali. Ja sam tylko pozostałem, a oni na życie moje czyhają. Lecz co mu głosi odpowiedź Boża? Pozostawiłem sobie siedem tysięcy mężów, którzy nie zgięli kolan przed Baalem. Tak przeto i w obecnym czasie ocalała Reszta wybrana przez łaskę. Jeżeli zaś dzięki łasce, to już nie ze względu na uczynki, bo inaczej łaska nie byłaby łaską. Cóż zatem? Izrael nie osiągnął tego, czego skwapliwie szukał; osiągnęli jednak wybrani.” Rz.11:1-7.
Jak można rozumieć słowa Szaula (Pawła) jeśli nie wprost?
Jak w takim razie można twierdzić, że Izrael został odrzucony?
Przecież on nie pisze o żadnym zastąpieniu Izraela, ale obala ewentualne spekulacje na ten temat pisząc, że Resztka Izraela ocalała i spełniła swoje zadnie jako misjonarza świata (Iz.42:6). Szaul (Paweł) sam był Izraelitą, który niósł poganom światło Ewangelii. Ta Resztka, która ocalała wybrana przez łaskę to nie żaden Izrael duchowy, ale Resztka Izraela cielesnego. Wskazuje na to kontekst wypowiedzi i odniesienie do wydarzeń z czasów Eliasza.
W liście do Rzymian 3:3 Szaul (Paweł) pisze o Żydach „Bo i cóż, jeśli niektórzy stali się niewierni, czyż ich niewierność miałaby zniweczyć wierność Boga? Żadną miarą! Bóg przecież musi się okazać prawdomówny”. Bóg się nie zmienia a Jego słowo jest stałe (Mal.3:6). Dał On obietnice Izraelowi i wcale ich nie cofnął „Bo dary łaski i wezwanie Boże są nieodwołalne.” Rz.11:29.
To do nich (Żydów) kierując swoja mowę Piotr (Kefa) powiedział:
„Wy jesteście synami proroków i przymierza, które Bóg zawarł z waszymi ojcami, kiedy rzekł do Abrahama: Błogosławione będą w potomstwie twoim wszystkie narody ziemi. Dla was w pierwszym rzędzie wskrzesił Bóg Sługę swego i posłał Go, aby błogosławił każdemu z was w odwracaniu się od grzechów.” Dz.3:25-26.

Przyszło nam żyć w czasach kiedy coraz więcej Żydów uznaje Jeszua za Mesjasza i przyjmuje Go jako swego Pana i Zbawiciela.
Jest to znak czasów, że proroctwo Szaula (Pawła), które wypowiedział do nawróconych pogan wypełnia się na naszych oczach.
Szaul (Paweł) pisał:
„Nie chcę jednak bracia, pozostawiać was w nieświadomości, co do tej tajemnicy – byście o sobie nie mieli zbyt wysokiego mniemania – że zatwardziałość dotknęła tylko część Izraela aż do czasu, gdy wejdzie [do społeczności Jeszua] pełnia pogan. I tak cały Izrael będzie zbawiony jak to jest napisane: Przyjdzie z Syjonu wybawiciel, odwróci nieprawości od Jakuba. I to będzie moje z nimi przymierze, gdy zgładzę ich grzechy.” Rz.11:25-27.

Wierzący z narodów (poganie) powinni się cieszyć z tego, że Bóg wykorzystał upadek części Izraela, aby  poganom, ofiarować łaskę nawrócenia i zbawienie w Jeszua HaMaszijach (Chrystusie).
Cieszmy się, że choć niegdyś byliśmy „poza Chrystusem, obcy względem społeczności Izraela i bez udziału w przymierzach obietnicy, nie mający nadziei, ani Boga na tym świecie... teraz w Jeszua HaMaszijach (Chrystusie), my, którzy kiedyś byliśmy daleko, staliśmy się bliscy przez krew Mesjasza” Efez.2:11-13.
Nie unośmy się pychą i nie zapominajmy, że nawet jeśli ci, którzy nie przyjęli Mesjasza i są jeśli chodzi o Ewangelię nieprzyjaciółmi Boga „gdy chodzi o wybranie, są – ze względu na praojców – przedmiotem miłości. Bo dary łaski i wezwanie Boże są nieodwołalne.” Rz.11:28-29.
Słowo Boga jest nieodwołalne,
„To mówi Pan, który ustanowił słońce, by świeciło w dzień, [nadał] prawa księżycowi i gwiazdom, by świeciły w nocy, który spiętrza morze, tak, że huczą jego bałwany, imię Jego Pan Zastępów! Jeśliby te prawa przestały działać przede Mną – wyrocznia Pana – wtedy i pokolenie Izraela przestałoby być narodem na zawsze przede Mną. To mówi Pan: Jeżeli jest możliwe zmierzyć niebo w gorze i zbadać podstawy ziemi w dole, to i Ja odrzucę całe pokolenie Izraela za to wszystko, co uczynili – wyrocznia Pana.” Jer.31:35-37

Od początków chrześcijaństwa (II/IIIw.) wierzący z nie-Żydów wywyższają się nad Żydów, a przecież zajmowana przez nich pozycja na to nie pozwala. Świadomość dołączenia do drzewa oliwnego powinna kształtować w wierzących postawę pokornej akceptacji Bożych błogosławieństw udzielanych im poprzez narzędzie, jakim jest Izrael, oraz postawę wdzięczności i odpowiedzialności.




Artykuł zredagował Marek Przybylski