„(22) Następnie Aaron podniósł ręce w stronę ludu i pobłogosławił go. I zszedł po ukończeniu ofiary przebłagalnej, ofiary całopalnej i ofiar biesiadnych.” B.T
Jakie to może mieć znaczenie pod względem proroctw mesjańskich?
Po zakończeniu składania oddań, Aaron podniósł swe ręce i pobłogosławił lud. Mędrcy Judaizmu mówią, że było to tradycyjne Aaronowe błogosławieństwo kapłańskie, o którym czytamy w Bemidbar 6:24-26 (IV Moj).
„(24) Niech cię Pan błogosławi i strzeże. (25) Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską. (26) Niech zwróci ku tobie oblicze swoje i niech cię obdarzy pokojem.” B.T
Ciekawostką jest, że to błogosławieństwo ma też inne nazwy. Na przykład mówi się, że jest to błogosławieństwo kapłańskie, ponieważ kapłani mieli nim błogosławić lud. Każdego dnia po zakończeniu codziennych stałych ofiar, które składano podczas Szacharit i Mincha usługujący Kohen Hagadol unosił swe ręce nad zebranymi w Beit HaMikdasz (Świątyni). Aby dokonać tego błogosławieństwa, Kohen musiał wejść na platformę. Takie wejście na platformę nazywa się „duchaning”, a rdzeniem tego słowa jest „duchan”. Dlatego też inna nazwa dla tego błogosławieństwa to „duchaning”. Jeszcze inna nazwa tego błogosławieństwa wiąże się ze sposobem w jaki Kohen Hagadol dokonywał tej Brachy (błogosławieństwa); wznosił swe ręce i ustawiał je tak, aby wyglądem przypominały literę „Szyn”. W Judaizmie ta właśnie litera wiąże się z imieniem naszego Elohim tj. „Szadaj”. Dlatego też jedną z potocznych nazw tego błogosławieństwa jest „podniesienie rąk”. To błogosławieństwo było udzielane po to, aby pobłogosławić lud i aby wypełnić micwę (przykazanie), o którym czytamy w Bemidbar 6:27.
„(27) Tak będą wzywać imienia mojego nad Izraelitami, a Ja im będę błogosławił.” B.T
Zauważmy, że nasz Adonaj Jeszua HaMaszijach, gdy zainicjował swój urząd kapłański uczynił to samo. Czytamy o tym w Besorze (Ewangelii) Łukasza 24:50
„(50) Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce błogosławił ich.” B.T
Podobnie jak w naszej parszy, Aaron po zainaugurowaniu swego kapłaństwa, tak też uczynił nasz Mistrz. Tu właśnie czytamy o tej tradycyjnej nazwie, że Jeszua „Podniósł ręce”. Nazwa, którą tu użył Łukasz wskazuje, że Jeszua udzielił Talmadim (uczniom) kapłańskiej brachy (błogosławieństwa).
Ciekawostką jest to, że Mędrcy Judaizmu w dyskusji zawartej w b Megila 24b mówią, że gdy Kohen dawał tę brachę, cała kongregacja, która była zebrana skłoniła na ten czas swe głowy w respekcie dla Imienia JHŁH. Talmud dalej tłumaczy, że podczas tej brachy w Beit Hamikdasz na ręce Kohena zstępowała Chwała JHŁH. Miedzy innymi dlatego też, aby uniknąć oślepienia pochylano głowy w dół. Dalej w b.Chagiga 16a czytamy, że zabroniono kohenom składania tej brachy, jeśli ich ręce były w jakikolwiek sposób zdeformowane lub gdyby były na nich jakieś zmiany koloru skóry. Gdy jednak pomyślimy o naszym Adonaj Jeszua to pamiętamy o tym, że gdy On udzielał tej brachy talmadim, wówczas na Jego rękach był widoczny ślad od przebicia gwoździami. Jakie więc znaczenie miały blizny na rękach HaMaszijach? Otóż, były one niczym innym jak objawieniem Chwały JHŁH, które pozostanie na wieczność na rękach Jeszua HaMaszijach. Zobaczmy, że jak tylko Jeszua zakończył tę brachę, to:
„(51) A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba” B.T
Dalej czytamy w naszej parszy, że gdy Aaron zakończył błogosławić lud wówczas Mosze i Aaron weszli do Miszkanu (Namiotu Zgromadzenia). 9:23
„(23) Mojżesz i Aaron weszli do Namiotu Spotkania, potem wyszli stamtąd i pobłogosławili lud. Wtedy chwała JHŁH ukazała się całemu ludowi.” B.T
Zauważmy, że podobnie jak Aaron wszedł do Miszkanu po zakończeniu błogosławienia ludu, podobnie też uczynił nasz Adonaj, który po zakończeniu błogosławienia Talmadim, został uniesiony do niebiańskiego Miszkanu. I tak jak Aaron, który po wyjściu z Miszanu dalej błogosławił lud, tak też gdy nasz Adonaj opuści niebiański Miszkan, to pierwsze co zrobi to pobłogosławi nas, swoją oblubienicę. Hallelujah!
Dalej zauważmy, że Jeszua HaMaszijach jest często nazwany, że to ON jest Chwałą lub odbiciem Chwały Bożej. 2 List Szaula do wspólnoty mesjańskiej w Koryncie
„(6) Albowiem Bóg, Ten, który rozkazał ciemnościom, by zajaśniały światłem, zabłysnął w naszych sercach, by olśnić nas jasnością poznania chwały Bożej na obliczu HaMaszijach.” B.T
Albo w innym miejscu- w Liście do Tytusa 2:13
„(13) oczekując błogosławionej nadziei i objawienia się chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jeszua HaMaszijach,”
Gdy Jeszua HaMaszijach powróci, to zapowiedziane jest, że powróci w Chwale Ojca. Besora Mateusza 16:27
„(27) Albowiem Syn Człowieczy przyjdzie w chwale Ojca swego razem z aniołami swoimi, i wtedy odda każdemu według jego postępowania.”
Chwała jaka objawiła się w ziemskim Miszkanie, o której czytamy w naszej parszy jest tą samą Chwałą, która objawi się w osobie Jeszua podczas Jego drugiego przyjścia. Jeszua będąc na ziemi jako człowiek, był tylko odbiciem Chwały JHŁH, gdy zaś powróci to ukaże się w pełni tej Chwały.
My, którzy jesteśmy wierni nauce Jeszua HaMaszijach jesteśmy Jego narodem kapłańskim. Dlatego, gdy udzielamy tego kapłańskiego błogosławieństwa udzielmy je w autorytecie Jeszua HaMaszijach, naszego Kohen HaGadol.
Przyjacielu i przyjaciółko,
moja żona nie wychodzi z domu do pracy zanim nie udzielę jej tego błogosławieństwa. Przy każdej ze stałych modlitw nasze dzieci też otrzymują to błogosławieństwo. Na każdy Erew Szabat cała rodzina również otrzymuje to błogosławieństwo. W każdy Szabat podczas Świętego Zgromadzenia raz jeszcze otrzymują to błogosławieństwo.
Nasze serca wypatrują każdego dnia, następnej manifestacji Chwały JHŁH; to jest Jeszua HaMaszijach, który jest w nas, a my w Nim. On jest wierny. A Ty?
Mesjański Rabin
Eugeniusz Emet Banak
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz